Jak uczyć dziecko radzenia sobie ze stresem?

 

Drodzy Rodzice!

W obecnej sytuacji jest bardzo ważną rzeczą potrafić rozmawiać z dzieckiem na różne interesujące je tematy, co je martwi, jak się czują itp. Pragnę Wam podpowiedzieć,  jak uczyć dziecko radzenia sobie  ze stresem. Oto kilka, cennych jak myślę, wskazówek:

  1.     Nawet jeśli dziecięce lęki wydają  nam się dorosłym irracjonalne, należy je traktować poważnie.

  2.     Trzeba poświęcać dziecku uwagę, rozmawiać z nim, postarać się dowiedzieć i zrozumieć, czego się boi, co je niepokoi.

  3.     Należy pomóc dziecku stopniowo stawiać czoło temu, co je przeraża.

  4.     Nie wolno dziecka straszyć. Należy uważać na to, co mówimy przy dziecku  i nie karmić jego wyobraźni strasznymi historiami.

  5.     Dobrze jest czytać dziecku bajki i różne opowieści, w których występują strachy. Pomagają mu one  oswoić lęki- nazywać je, zrozumieć, czasem zobaczyć z całkiem innej, zabawnej strony. Warto też omówić z dzieckiem bajkę, pozwolić, aby  zadało pytania, opowiedziało o tym, co czuje.

  6.     Warto zadbać o to, aby domowe życie przebiegało w stałym, znanym dziecku rytmie- ta stałość będzie budowała w dziecku poczucie bezpieczeństwa.

  7.     Nie należy dziecka na siłę zmuszać do spania w ciemnym pokoju- to nie pozwoli dziecku oswoić się z ciemnością i lękami, które ta budzi. Warto wprowadzić rytuały takie, jak: kąpiel, czytanie bajki, przytulenie przed snem, które pozwolą pozbyć się napięcia. Lepiej też zostawić uchylone drzwi, żeby dziecko słyszało dobrze znane kojące odgłosy dochodzące z domu, lub zostawić małe światełko w jego pokoju.

  8.     Należy pamiętać o tym, aby dawkować dziecku oglądanie telewizji, a przede wszystkim zadbać o dobór właściwych dla niego programów.

  9.     Dziecko powinno być uczone stawiania czoła nowym doświadczeniom z nastawieniem, że może sobie z nimi poradzić. Powinno słyszeć słowa zachęty i być mobilizowane do podejmowania wyzwań( oczywiście wyzwań na miarę dziecka) . Powinno czuć wsparcie ze strony dorosłych i móc skorzystać z ich pomocy, gdy tego potrzebuje. Takie doświadczenia będą uczyły dziecko postawy odwagi, stawiania czoła życiu, wiary, że się uda. A jeśli nawet nie, to można przecież zacząć jeszcze raz lub znaleźć inne rozwiązanie.

  10.  Trzeba dziecku opowiedzieć o czekającym je nowym doświadczeniu, nowej sytuacji, dostarczyć mu na ten temat rzetelnych informacji, by jego wyobraźnia nie dopisywała przerażających historii.

 

Pamiętajmy! W każdej sytuacji, gdy brakuje nam informacji, do akcji wkracza wyobraźnia. Wypełnia ona luki w naszej wiedzy o jakimś zdarzeniu czy też o ludziach, nawet jeśli nie jesteśmy tego świadomi. To wyobraźnia produkuje obrazy bardziej przerażające od wszystkiego, co naprawdę mogłoby się wydarzyć. Im podamy dziecku więcej informacji, tym bardziej zostaną oswojone emocje związane z nowym doświadczeniem, im więcej informacji tym mniej lęku. Im częściej rozmawiamy z dziećmi tym lęk staje się mniej straszny i paraliżujący.